Skąd się biorą zaburzenia erekcji?
Zaburzenia erekcji, czy bardziej fachowo –dysfunkcja erekcyjna, to jedno z najczęściej występujących u mężczyzn zaburzeń seksualnych. Polega ona na trudności w uzyskaniu lub utrzymaniu twardości prącia umożliwiającej satysfakcjonujące odbycie stosunku. Z wiekiem oczywiście czas utrzymywania się męskiej erekcji znacznie się skraca. O tych zagadnieniach mówi się znacznie więcej od czasu wprowadzenia na rynek tabletek skutecznych w terapii tego schorzenia. Co zatem, poza starzeniem się, stanowi przyczynę trudności w utrzymaniu wzwodu?
Choroby ciała manifestują się zaburzeniami erekcji
Do powstania i utrzymania wzwodu potrzebne jest dobre funkcjonowanie naczyń doprowadzających krew do prącia. To one zapewniają wypełnienie ciał jamistych krwią i stwardnienie prącia, co jest warunkiem odbycia stosunku. Choroba wieńcowa serca i zaburzenia erekcji często idą w parze. Mało tego, ponieważ naczynia prącia mają mniejszą średnicę, często zaburzenia erekcji mogą być pierwszym sygnałem schorzeń kardiologicznych. Cukrzyca, miażdżyca i nadciśnienie to kolejne dolegliwości niszczące naczynia i utrudniające osiągnięcie wzwodu.
Impuls do powstania erekcji jest przewodzony nerwami, nie dziwi zatem, że również wiele z zaburzeń neurologicznych może się manifestować zaburzeniami erekcji. Wymieniana wcześniej cukrzyca niszczy również unerwienie, podobne problemy pojawiają się także w przypadku infekcji naruszającej nerwy lub ich operacyjnego uszkodzenia. Również pacjenci ze stwardnieniem rozsianym, po udarze mózgu czy uszkodzeniu rdzenia kręgowego znają ten problem.
U ok. 10% pacjentów zaburzenia erekcji mają swoje przyczyny hormonalne –niedostatek męskich hormonów płciowych, nadmiar prolaktyny, nieprawidłowy poziom hormonów tarczycowych. Zawsze wymaga to odrębnej diagnostyki, nie należy samodzielnie przyjmować testosteronu przy pojawieniu się problemów ze wzwodem, ponieważ mogą one mieć zupełnie inne podłoże.
Psychika a wzwód
Odrębną grupę przyczyn zaburzeń erekcji stanowią procesy psychiczne, cechy osobowości i przekonania na temat seksu jakie wyznaje mężczyzna. Czasem duża obawa, chęć wypadnięcia w łóżku jak najlepiej, lub po prostu duże pożądanie w stosunku do partnerki paradoksalnie utrudniają odbycie stosunku. Do przyczyn psychogennych zalicza się także czynniki związane z otoczeniem, w jakim odbywa się współżycie. Nie pozostawia wątpliwości, że brak intymności, pośpiech, czy negatywne komentarze partnerki nie sprzyjają osiąganiu erekcji. Negatywne przekonania na temat siebie, niepewne czucie się w roli męskiej, przekonanie o własnej nieatrakcyjności (kompleks małego członka), rygorystyczne wychowanie moralne, lub wypierane tendencje homoseksualne również nie ułatwiają sprawy.
Same w sobie, masturbacja czy oglądanie pornografii nie są szkodliwe, jednak jeśli prowadzą one do zakodowania sobie wrażliwości na pewne bodźce (np. bardzo silne pieszczoty członka, podniecenie osiągane na widok konkretnych cech partnerki) zmniejsza to szanse na osiągnięcie erekcji jeśli warunki takie są nieobecne.
Wiem skąd to się bierze i… co dalej?
W zależności od ustalenia przyczyny i nasilenia zaburzeń erekcji dobiera się metodę leczenia zaburzeń erekcji. Czasem jest to leczenie schorzenia podstawowego, czasem wyrównanie poziomu hormonów, a w innych wypadkach podawanie tabletek o takim działaniu jak słynna Viagra. Niekiedy potrzebna jest interwencja chirurgiczna. Jeśli przyczyna dysfunkcji erekcyjnej leży w psychice, pomocna może się okazać psychoterapia.