Jest wiele odmian wirusowego zapalenia wątroby, ale my zajmiemy się typem A oraz typem B, czyli tymi, które przenoszą się głównie drogą płciową.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A przenosi się przez wydzieliny ciała lub krew: najpowszechniejszym sposobem poza kontaktem seksualnym zakażenia jest przygotowywanie posiłku brudnymi po skorzystaniu z toalety rękoma. Podczas kontaktu seksualnego zakażenie następuje poprzez pieszczoty oralne okolic odbytu lub poprzez kontakt z fekaliami partnera.
Po zakażeniu typem A po ok. 2-7 tygodni pojawią się objawy przypominające grypę, bóle jelit, ciemne zabarwienie moczu oraz żółtaczka. Nie stosuje się leczenia farmakologicznego ze względu na brak skutecznego leku – choroba ustępuje samoistnie, po czym chory zyskuje odporność do końca życia. Pomimo tego, ponieważ sam zaraziłem się tym wirusem, zalecam wam unikanie możliwości zakażenia i zaszczepienie się na obydwa typy wirusa: A i B.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest powiązane z aktywnością seksualną. Szacunkowo określa się, że w Stanach Zjednoczonych dotyczy jednego na 250 obywateli, zaś w Wielkiej Brytanii – jednego na 1000. Jest to dość powszechna choroba i może powodować poważne problemy z wątrobą, a nawet śmierć.
Duża część zakażonych dorosłych nie wykazuje symptomów choroby, ale jeśli takowe wystąpią, wówczas pojawia się gorączka podobna do grupy, ciemne zabarwienie moczu, żółtaczka, bóle brzucha, pokrzywka, jasne zabarwienie kału i bóle stawów. Objawy te pojawiają się zwykle od 6 do 12 od czasu zakażenia. W większości przypadków stan chorego polepsza się, jeśli się pogorszy, następują uszkodzenia wątroby, które mogą w skrajnych przypadkach doprowadzić do zaburzeń jej funkcjonowania. Dobre wieści są takie, że 9 na 10 chorych wraca do zdrowia bez komplikacji i nie zostają nosicielami choroby. Złe wieści: podobnie jak w przypadku innych chorób wenerycznych, pewna liczba kobiet i mężczyzn staje się nosicielami i mogą zarażać inne osoby nawet wtedy, jeśli u nich nie wystąpią objawy choroby.
Główne drogi przenoszenia wirusa to seks bez zabezpieczeń (oralny, analny lub waginalny), a także zanieczyszczone strzykawki czy wymiana płynów ustrojowych. Najlepszym lekiem jest zapobieganie: używanie prezerwatyw, bezpieczny seks itd.